Αν σκέφτεστε να έχετε ένα degu ως κατοικίδιο, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι μπορείτε εύκολα να τα υιοθετήσετε σε κέντρα που διασώζουν εξωτικά ζώα ή σε καταφύγια ζώα εξειδικευμένα σε τρωκτικά. Ομοίως, θα πρέπει να βρείτε έναν καλό εξειδικευμένο κτηνίατρο στην υγεία και τη συμπεριφορά αυτών των ζώων, καθώς δεν είναι πολύ συνηθισμένα στα σπίτια μας.
Σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας σας δείχνουμε τι πρέπει να γνωρίζετε προτού κάνετε degu ως κατοικίδιο, έτσι ώστε η άφιξη του η οικογένεια του νέου μέλους όσο πιο εύκολη γίνεται.
Φυσικά χαρακτηριστικά του degu
Το degu (Octodon degus) είναι ένα μικρό τρωκτικό, κάπως μικρότερο από έναν οικόσιτο αρουραίο (Rattus norvegicus), αν και με μακροζωία ανώτερη από αυτές, περίπου 10 ετών. Είναι καφέ, με ελαφρώς πιο ανοιχτόχρωμη κοιλιά, και μακριά, φολιδωτή ουρά που καταλήγει σε μια τούφα μαλλιά. Προς το τέλος της άνοιξης συνήθως ρίχνουν τη γούνα τους.
Τα μάτια του είναι μικρά και μαύρα. Τα αυτιά είναι μεγάλα και λερώνονται εύκολα, τείνουν να έχουν συμπεριφορές περιποίησης μεταξύ των διαφορετικών μελών μιας οικογένειας για να τα κρατούν καθαρά, αφού μεμονωμένα δεν μπορούν. Τα δόντια τους είναι πολύ έντονο πορτοκαλί, αν αλλάξει το χρώμα μπορεί να είναι σημάδι κακής υγείας. Έχουν μακριά μουστάκια που τους βοηθούν στην πλοήγηση.
Και τα δύο μπροστινά και πίσω πόδια τους έχουν πέντε δάχτυλα, το ένα πάντα πιο κοντό, κάτι που τους βοηθά να κρατούν μικρά αντικείμενα. Τα φυτά έχουν εξογκώματα που τους διευκολύνουν επίσης να αρπάξουν τροφή.
Προέλευση του degu
Το degu είναι ιθαγενές στη Χιλή Κατοικούν στις πλαγιές των Άνδεων, από τις χαμηλότερες περιοχές έως τα μεγάλα υψόμετρα. Ζουν σε μικρές οικογενειακές ομάδες, αφού είναι πολύ κοινωνικά ζώα. Ζουν όλοι μαζί σε ένα σύνολο τούνελ που χτίζουν υπόγεια. Για να ταΐσουν βγαίνουν έξω, το αγαπημένο τους φαγητό είναι τα πράσινα βότανα, οι φλοιοί φυτών, τα φρούτα και οι σπόροι. Σε αντίθεση με τα περισσότερα τρωκτικά, το degu είναι ημερήσιο ζώο , επομένως οι ώρες δραστηριότητάς του θα είναι κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Χαρακτήρας και συμπεριφορά του οικιακού degu
Οι Degus είναι εξαιρετικά κοινωνικά και παιχνιδιάρικα ζώα, επομένως είναι ιδανικά ως κατοικίδια, αλλά είναι πολύ σημαντικό να μην έχετε μόνο ένα degu, γιατί θα κατέληγε να πάθει κατάθλιψη και να δείξει επιθετική συμπεριφορά προς τον άνθρωπο. Είναι επίσης λιγότερο μακρόβιοι επειδή καταλήγουν να αναπτύσσουν επιβλαβείς συμπεριφορές (αυτοκατευθυνόμενη επιθετικότητα) και προβλήματα υγείας.
Έχουν προφορική και σωματική επικοινωνία. Υπάρχει μια σειρά από συμπεριφορές που μπορούμε να παρατηρήσουμε στο degus μας, είναι απαραίτητο να τις γνωρίζουμε για να ξέρουμε τι είναι φυσιολογικό και τι όχι:
- Μαλλιά Brookly: είναι ένα σήμα ειδοποίηση, εμφανίζεται όταν κάτι τους έχει τρομάξει, είναι σύνηθες τις πρώτες μέρες ενός νέου degu στο σπίτι μας.
- Κρυφτείτε πίσω από την ουρά του: Αυτή η θέση είναι σημάδι υποταγής ή αμυντικής συμπεριφοράς.
- Τρέξιμο, άλμα ή κυνήγι: αυτές είναι συμπεριφορές παιχνιδιού και είναι υγιές και φυσικό να το κάνουν.
- Κοιμάστε σε κουβάρι: εάν έχετε πολλές απογοητεύσεις, είναι φυσιολογικό να κοιμούνται όλοι μαζί,το ένα πάνω στο άλλο.
- Πώληση: Μπορεί περιστασιακά να παρατηρήσετε ότι δύο από τα δικά σας νεύρα αρχίζουν να σπρώχνουν ο ένας τον άλλο ενώ στέκονται όρθια. Σημαίνει ότι το degus σας διαφωνούν, είναι φυσιολογικό, είναι μέρος της συμπεριφοράς τους και δεν πρέπει να μεσολαβείτε.
- Τρίξιμο δοντιών: Όταν ένας degu το κάνει αυτό, εμφανίζει επιθετική συμπεριφορά, γιατί κάτι σε έχει ενοχλήσει.
- Cocleo: είναι ένας χαρακτηριστικός ήχος που βγάζει μητέρες στα παιδιά τουςκαι χρησιμοποιείται για την κλήση τους.
- Γρυγλιάζει: το degu είναι θυμωμένος.
- Screeching: Η σύντομη, δυνατή κραυγή είναι μια μορφή επικοινωνίαςανάμεσα σε γουλιές
Ταΐζοντας ένα οικιακό degu
Πρέπει να ταΐσουμε το degus μας με μια ειδική τροφή για το είδος τους, αλλά, αν δεν το βρούμε, μπορούμε να τους δώσουμε ζωοτροφή για κουνέλι ή τσιντσιλά. Στην άγρια φύση, το degu τρέφεται με χόρτα, λουλούδια, δημητριακά και λαχανικά. Επομένως, η δίαιτα θα πρέπει να συμπληρώνεται με λαχανικά, βότανα και λουλούδια όπως καρότο, γογγύλι και χόρτα παντζαριών, σέσκουλο, εσκαρόλ, σέλινο, μαρούλι, σπανάκι, τριφύλλι, γρασίδι, πικραλίδες και άγρια λαχανικά. Το λάχανο και οι κόνδυλοι είναι τοξικά για την απολέπιση. Για να αυξήσουμε την πρόσληψη βοτάνων μπορούμε να τους προσφέρουμε σανό.
Like καραμέλα μπορούμε να του δώσουμε nuts, μόνο σποραδικά. Δεν θα δώσουμε ποτέ ζάχαρη σε ένα degu, καθώς έχουν τάση για διαβήτη. Πρέπει να προσέχετε να μην ταΐζετε υπερβολικά τα φαγητά σας, αν αρχίσουν να κρύβουν φαγητό είναι πολύ πιθανό να συμβαίνει αυτό. Είναι υγιεινό και φυσιολογικό να τρώνε τα κόπρανα τους (κοπροφαγία), τα βοηθά να απορροφούν βιταμίνες της ομάδας Β και Κ.
Ανάγκες του εγχώριου degu
Ίσως μία από τις πιο σημαντικές ανάγκες για απολέπιση είναι αμμόλουτρα Δεν πρέπει ποτέ να βρέχουμε ή να αφρίζουμε το αφρό μας, θα βλάψουμε τα μαλλιά τους και το δέρμα σου. Συνιστάται τα αμμόλουτρα να είναι μέρος της καθημερινής ρουτίνας που έχετε με αυτά τα κατοικίδια. Το να τους προσφέρετε ένα μπολ με άμμο για τριάντα λεπτά την ημέρα θα ήταν ιδανικό για αυτούς.
Σχετικά με το εσωτερικό, είναι καλύτερο κλουβί από τεφροδόχο, αφού το περίβλημα αερίζεται καλύτερα και μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις ράβδους να σκαρφαλώνει και να παίζει Εάν έχει πολλά επίπεδα, το degus σας θα το απολαύσει ακόμα περισσότερο, αλλά το πάτωμα δεν πρέπει να έχει πλέγματα , καθώς τα πόδια τους μπορεί να καταστραφούν. Το υπόστρωμα που θα χρησιμοποιηθεί πρέπει να είναι ειδικό για τρωκτικά καλής ποιότητας, ποτέ για απορρίμματα γάτας, καθώς θα μπορούσαν να αναπτύξουν αναπνευστικές παθήσεις και, επιπλέον, η απολέπιση είναι επιρρεπής σε αυτό το είδος παθολογίας.
Ο περιβαλλοντικός εμπλουτισμός είναι εξαιρετικά σημαντικός, τα degus είναι πολύ δραστήρια και έξυπνα ζώα, οπότε θα χρειαστούν καθημερινές προκλήσεις. Ρόδα, τούνελ και φωλιά πρέπει να υπάρχουν στο κλουβί, μπορούμε πάντα να τα φτιάξουμε μόνοι μας, με μικρά χαρτόκουτα, ρολά κουζίνας κ.λπ.
Όσον αφορά τον χειρισμό του degu, το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι δεν μπορούμε να το πιάσουμε από την ουρά, καθώς μπορούσε να αποκολληθεί από το σώμα. Αυτή είναι μια στρατηγική που χρησιμοποιείται από το wild degus για να απαλλαγεί από ένα αρπακτικό. Η ουρά δεν θα μεγαλώσει ποτέ ξανά, ο ντεγκού θα τη τσιμπήσει για να σταματήσει την αιμορραγία αλλά, παρόλα αυτά, πρέπει να την πάμε στον κτηνίατρο.
Όπως με κάθε ζώο, δεν πρέπει ποτέ να το αγγίξουμε αν δεν θέλει, από σεβασμό και επειδή μπορεί να γίνει επιθετικός. Αντίθετα, θα πρέπει να κάνουμε τις αλληλεπιδράσεις μας μαζί τους θετικές, δίνοντας ανταμοιβές και ποτέ μην τους παρενοχλούμε.
Το degu θα μπορούσε να είναι το τέλειο κατοικίδιο, αλλά όπως όλα, χρειάζεται φροντίδα και ειδική περιποίηση.
