Χωρίς αμφιβολία, ένα από τα πιο συχνά ερωτήματα στο ιατρείο μικρών ζώων σχετίζεται με πεπτικά προβλήματα Διατροφή, συχνότητα με την οποία η η αφόδευση των ζώων, η συνοχή των κοπράνων και πολλά άλλα, είναι αμφιβολίες που έχουν συνεχώς οι ιδιοκτήτες όταν αξιολογούν την υγεία των κατοικίδιων τους.
Πεπτικά προβλήματα στις γάτες μπορεί να συσχετιστούν με πολλές αιτίες και απαιτείται άμεση από την πλευρά του ιδιοκτήτη, ώστε το κατοικίδιο ζώο τους να λάβει ιατρική φροντίδα το συντομότερο δυνατό και, έτσι, να αυξήσει τις πιθανότητες να επιστρέψει στη ζωή.κανονική σε εύλογο χρόνο. Σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας, θα μιλήσουμε για την κοκκιδίωση σε γάτες, μια ασθένεια που προκαλείται από παράσιτα που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ποιότητα ζωής του γατιού σας και, στη χειρότερη, περιπτώσεις, προκαλούν θάνατο.
Τι είναι η κοκκιδίωση στις γάτες;
Η κοκκιδίωση είναι μια παρασιτική νόσος, που προκαλείται από μικροοργανισμούς που συνήθως εντοπίζονται στο λεπτό έντερο. Αυτή η μόλυνση προκαλεί σοβαρή διάρροια, η οποία μπορεί να είναι αιματηρή και είναι πολύ επικίνδυνη σε νεαρά ζώα. Παρόλο που έχει περιγραφεί ότι τα κοκκίδια δεν είναι πολύ παθογόνα στα αιλουροειδή, είναι μια αρκετά επικίνδυνη ασθένεια σε ζώα μικρότερα των έξι μηνών. Τα ενήλικα ζώα μπορεί να περιέχουν μια ορισμένη ποσότητα κοκκιδίων στο έντερό τους και να μην παρουσιάζουν συμπτώματα.
Είναι η κοκκιδίωση μεταδοτική στον άνθρωπο;
Τα κοκκίδια που παρασιτούν οι περισσότερες γάτες ανήκουν στο γένος Isospora και δεν είναι ικανά να μολύνουν τον άνθρωποΑπό την άλλη, ένα πολύ σημαντικό κοκκίδιο που μπορεί να παρασιτώσει τον άνθρωπο είναι το τοξόπλασμα, το οποίο προκαλεί τοξοπλάσμωση στις γάτες, μια από τις πιο μελετημένες ασθένειες στον άνθρωπο τον τελευταίο καιρό.
Πώς μεταδίδεται η κοκκιδίωση της γάτας;
Μολυσματικές μορφές κοκκιδίων ανευρίσκονται στα κόπρανα, επομένως, αποτελούν την κύρια πηγή μετάδοσης για άλλα ευπαθή ζώα. Έχει αναφερθεί ότι αυτές οι μολυσματικές μορφές μπορούν να προσληφθούν από ποντίκια, τα οποία, όταν κυνηγηθούν από γάτες, καταλήγουν να τα μολύνουν έμμεσα.
Το ανοσοποιητικό σύστημα κάθε ζώου παίζει θεμελιώδη ρόλο όσον αφορά το αν μπορεί να εμφανιστεί ή όχι η ασθένεια. Ο σωστός καθαρισμός του κουτιού απορριμμάτων ή του σημείου όπου τα κατοικίδιά σας αφοδεύουν είναι σημαντικός για την αποφυγή βλάβης άλλου ζώου σε περίπτωση που υπάρχουν μολυσματικές μορφές κοκκιδίων στα κόπρανα τους.
Συμπτώματα κοκκιδίωσης σε γάτες
Τα συμπτώματα είναι αρκετά συχνά αν μιλάμε για πεπτική πάθηση. Είναι φυσιολογικό να έρθει ο ιδιοκτήτης στη διαβούλευση επειδή το κατοικίδιό του δεν συμπεριφέρεται το ίδιο και επιλέγει φαγητό. Το πρώτο πράγμα που μπορεί να παρατηρηθεί σε κάθε ζώο είναι έλλειψη όρεξης και απάθεια, αλλά καθώς το παράσιτο εξελίσσεται και η αναπαραγωγή μικροοργανισμών γίνεται παρούσα, μπορούμε να εκτιμήσουμε:
- Λήθαργος: σε όλες τις ασθένειες όπου το ζώο έχει χάσει αίμα, μπορεί να είναι εμφανές ένα σύμπτωμα «απροθυμίας». Αυτό το σημάδι είναι πολύ αισθητό εάν το ζώο είναι ζωηρό υπό κανονικές συνθήκες και συνήθως αποτελεί αιτία άμεσης ανησυχίας για τον ιδιοκτήτη.
- Ανορεξία: είναι φυσιολογικό το ζώο να χάνει βάρος σε σύντομο χρονικό διάστημα σε πεπτικές καταστάσεις. Σε λίγες μέρες, μπορείτε να παρατηρήσετε μια μεγάλη διαφορά και θα πρέπει να επισκεφτείτε τον κτηνίατρό σας αμέσως.
- Διάρροια (μερικές φορές αιματηρή): λόγω διεργασιών παρασιτικής ανοσίας, θα εμφανιστεί διάρροια. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αναπαραγωγή των παρασίτων σπάει το εντερικό κύτταρο και μπορεί να παρατηρηθεί αίμα στα κόπρανα.
- Κοιλιακός πόνος: Ένα από τα πιο ανησυχητικά σημάδια στις γάτες είναι ο κοιλιακός πόνος, ο οποίος συχνά συνδέεται με θανατηφόρες ασθένειες. Είναι φυσιολογικό ότι λόγω της διαδικασίας που εμφανίζεται σε εντερικό επίπεδο, ο ασθενής παρουσιάζει έντονο πόνο στην κοιλιά.
- Πυρετός: θα μπορέσουμε να εκτιμήσουμε την υψηλότερη από την κανονική θερμοκρασία, ειδικά εάν μια δευτερογενής μόλυνση έχει εγκατασταθεί στο έντερο του αιλουροειδούς.
- Έμετος: αν και η βλάβη είναι στο εντερικό επίπεδο, ο πόνος και η ναυτία καταλήγουν να προκαλούν επαναλαμβανόμενους εμετούς στο κατοικίδιό μας.
- Αφυδάτωση : διάρροια, έμετος και μειωμένη πρόσληψη νερού και τροφής καταλήγουν να προκαλούν σημαντική αφυδάτωση στον ασθενή. Εδώ θα βρείτε μερικές σπιτικές θεραπείες για αφυδατωμένες γάτες.
- Τένεσμος: πρόκειται για έντονες και επώδυνες συσπάσεις ενός οργάνου (του ορθού, στην περίπτωση αυτή), που γενικά συνοδεύονται από ατελή κένωση του το.
Αν η γάτα σας εμφανίσει κάποιο από αυτά τα συμπτώματα, μη διστάσετε και πηγαίνετε τον στον κτηνίατρο για να θεραπεύσει το παράσιτο το συντομότερο δυνατό.
Διάγνωση κοκκιδίωσης σε γάτες
Η νόσος καταλήγει να διαγνωστεί όταν ο κτηνίατρος συσχετίσει τα κλινικά σημεία με τα εργαστηριακά αποτελέσματα. Θα χρειαστούν εξέταση κοπράνων και εξέταση αίματος για να γίνει οριστική διάγνωση.
Ο κτηνίατρος πρέπει να έχει κάποια ικανότητα όσον αφορά την αναγνώριση των αυγών κοκκιδίων, καθώς αν και είναι αρκετά περίεργα και είναι πραγματικά δύσκολο να αναγνωριστεί το είδος, ειδικά στα αρχικά στάδια. Αυτό έχει κάποια κλινική σημασία, επειδή δεν είναι όλα τα κοκκίδια παθογόνα στις γάτες, και αυτό παρερμηνεύει την οριστική διάγνωση όταν συσχετίζεται η παρουσία άσχετων παθογόνων αυγών με κλινικά σημεία.
Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η παρουσία κοκκιδίων στα κόπρανα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το ζώο πάσχει από κοκκιδίωση, καθώς τα ενήλικα ζώα μπορούν να ζουν ειρηνικά με ένα συγκεκριμένο φορτίο παρασίτων χωρίς να παρουσιάζουν συμπτώματα.
Θεραπεία κοκκιδίωσης αιλουροειδών
Η θεραπεία θα εξαρτηθεί από τα χαρακτηριστικά του ασθενούς και την εξέλιξη της νόσου. Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να εφαρμοστεί μια συμπτωματολογική θεραπεία για να αντιστραφεί η βλάβη που προκαλεί το παράσιτο. Γενικά χρησιμοποιείται:
- Υγρά: για την αποκατάσταση των απωλειών νερού και ηλεκτρολυτών.
- Φάρμακα: αυτά που βοηθούν τον ασθενή με πόνους στην κοιλιά.
- Αναστολείς εμετού: μόνο εάν το απαιτεί η κατάσταση.
Αυτή η ενέργεια είναι απαραίτητη, καθώς η ζωή του ζώου μπορεί να εξαρτάται από αυτήν. Μετά από αυτό, πρέπει να διεξαχθεί μια αιτιολογική θεραπεία, η οποία αναφέρεται στην άμεση καταπολέμηση του παράγοντα που ευθύνεται για τη νόσο. Τα κοκκίδια είναι ευαίσθητα σε ορισμένα αντιβιοτικά που ανήκουν στην οικογένεια των σουλφοναμιδών και εάν η συμπτωματική θεραπεία έχει διεξαχθεί καλά, η πρόγνωση είναι γενικά θετική. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε γιατρός έχει τα κριτήριά του και ότι τις θεραπείες τις επιλέγουν οι κτηνίατροι. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει ο ιδιοκτήτης να θεραπεύει το κατοικίδιο ζώο του χωρίς την επίβλεψη του γιατρού του.
